Większe zło. Polityczne zabójstwa, krwawe zamachy, kościelne spiski

Fascynująca opowieść o najgłośniejszych i najbardziej tajemniczych zamachach w historii.

Nazwał Władimira Putina „człowiekiem niemoralnym, uosabiającym większe zło niż system radziecki”. Cztery dni później nie żył zastrzelony w centrum Moskwy. Borys Niemcow, znany rosyjski polityk, był jednym z wielu przeciwników Kremla, którzy w sposób gwałtowny rozstali się z życiem.

Arkadiusz Stempin uważnie przegląda pęczniejącą teczkę zleceń na wrogów Moskwy. Dociera do relacji świadków i ustaleń śledczych, odsłania kulisy wydarzeń, pokazuje, kto i w jaki sposób pociąga za sznurki.  Książka nie ogranicza się jednak do gry interesów na Wschodzie.

Autor z kartoteki światowych zabójstw politycznych wybiera spektakularne przykłady działań zarówno w Ameryce Południowej, Północnej, na Bliskim Wschodzie, jak i w Watykanie. Sięga do rozgrywek z lat zimnej wojny, do czasów buntu pokolenia młodych europejskich anarchistów. Interesuje go „większe zło” – skrajna sytuacja, w której jedynym wybieranym rozwiązaniem jest fizyczne wyeliminowanie przeciwnika politycznego czy ideologicznego. Bez względu na koszty.

Ten reportaż historyczny, rozpoczynający się od klasycznego zamachu przeprowadzonego w Londynie za pomocą bułgarskiego parasola, przypomina mroczny thriller. W stu procentach oparty na faktach. 

Dr hab. Arkadiusz Stempin, historyk, politolog, watykanista, komentator polityczny, specjalista od najnowszej historii Niemiec. Profesor Wyższej Szkoły Europejskiej im. ks. Józefa Tischnera, gdzie jest kierownikiem katedry im. Konrada Adenauera, i Uniwersytetu Alberta Ludwika we Freiburgu (Niemcy). Ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim i germanistykę na uniwersytecie we Freiburgu, gdzie uzyskał doktorat (2003) i habilitację (2008).

Tyranem, który pobił rekord, jeśli chodzi o liczbę zamachów na jego życie, był Fidel Castro. […] Pozbycie się go było wyzwaniem, bo Castro miał jedną z najlepszych ochron na świecie. […]

Szef kubańskiego wywiadu z tego okresu doliczył się „638 sposobów pozbawienia życia Fidela Castro”. W większości pozostały na papierze. CIA przyznała się do ośmiu. W tym do najbardziej egzotycznego: zwabienia kubańskiego przywódcy, miłośnika nurkowania, w pobliże wypełnionej materiałem wybuchowym muszli umieszczonej na rafie koralowej u wybrzeża Kuby. Muszla miała być pomalowana na jaskrawy kolor, by rzucała się w oczy. Ostatecznie nie znaleziono takiej, która pomieściłaby ładunek wybuchowy, i nie dysponowano miniłodzią podwodną do podłożenia jej na rafie. Łatwiejszy wydał się wariant z dostarczeniem kombinezonu do nurkowania zainfekowanego pałeczkami gruźlicy i grzyba. Ale i tego planu nie zrealizowano.

Większość planowanych zamachów wzór brała z morderstw mafii przypominających scenariusze filmów z Jamesem Bondem. […] „Jeśli wyjście bez szwanku z zamachu na życie byłoby dyscypliną olimpijską, złoty medal miałbym w kieszeni”, rechotał Castro.