Zamknij okno

„Jestem jaka jestempodobno z epoki nie tejżyję marzę śnię”ZAMKNIJ OKNOOkno zamknij na światnie da się dłużej taka umierać nie czasstań przy ścianiemówisz do niej choć wiesznie usłyszy cię niejednak lepiej ci jestpatrzeć na niąrozumujesz tak żeprędzej dogadasz sięz pustą ścianą niż z tym głupim światema zatemmożesz mówisz co chcesznie odpowie ci nieswe strapienie wyrzuć z siebienic nie szkodzi to żenie pocieszy cię nieale łatwiej ci jestgadać do niejniż żyćw niewygodnym świeciebeztrosko zamknij okno nie skaczesznie jesteś wariatem.Wiersze Elżbiety to nietuzinkowe historie, które błyszczą nieśmiało za transparentną szybą zamkniętego okna. Wystarczy tylko je otworzyć, aby wpuścić do pokoju powiew świeżej poezji. Pozornie prosty tytuł tomiku zachwyca – odczytuję go jako przesłanie scalenia przeszłości, teraźniejszość oraz przyszłości.. Kiedy żyje się przeszłością, to nie ma nas w teraźniejszości, a jak wybiega się w przyszłość, to też nie żyjemy chwilą obecną. Zamknij okno może być wołaniem o życie w „tu i teraz" i pogodzenie się z tym co było, jest i będzie. Poezja Elżbiety, podobnie jak jej okienne fotografie ewaluuje razem z nią, dlatego jestem pewna, że uważny Czytelnik powinien tu znaleźć coś dla siebie. Ja znalazłam Paulina Basia Perczak – siostra, poetka.